Beste Geert, zou je alsjeblieft uit mijn geest kunnen gaan? Man, het is alsof ik aan het strand lig met een goed boek en dat er steeds een vervelend kind langsrent dat zand in mijn ogen strooit. Ik had me voorgenomen louter stukjes te schrijven over klein burgerlijk leed dat ons ieder overkomt en mij in het bijzonder, ware het niet dat jij in mijn hoofd zit en me afhoudt van een stukje. Bijvoorbeeld over mijn zoon die een keer in de pizzeria vanuit de wc riep: “Pap, kun je mijn billen afvegen!” en dat terwijl zijn moeder gewoon naast me zat. Ik heb ook een publiek Geert, klein weliswaar, maar toch.
Komt nog bij dat er tegenwoordig nog iets in mijn hoofd rondspookt dat ik er ook graag uit zou willen rammen, een lied namelijk, maar zoals dat gaat, zodra ik eraan denk, komt het refrein al opzetten:
“I’m only human, after all. Don’t put your blame on me! Don’t put your blame on me!” Ik heb geen idee wat de zanger ermee bedoelt, maar jij zingt het luidkeels mee, wat het uiteraard nog irritanter maakt.
Laatst fantaseerde ik dat er een heleboel indianen voor me stonden en ik vroeg: Wil ik meer of minder Wilders in mijn hoofd, waarop de Indianen antwoordden: “We were all wounded at wounded Knee! You and me! You and me!”
Je begrijpt dat ik betere tijden heb gekend, Geert. Het is een chaos in mijn hoofd. Ik kom maar niet terug op mijn sofa.
Je zegt wel dat het proces tegen jou een politiek proces is, waarom dan in hoger beroep gegaan? Je zou bijna denken dat je er garen bij spint, maar dat zou betekenen dat je juist doet wat je je tegenstanders verwijt. En als het al een politiek proces zou zijn, dan lijkt deze door je eigen partij te zijn ingegeven want elke rechtszaak levert je weer zetelwinst op. Toch?
Wist je dat ik vrijdagochtend na een bezoek aan de beugeltandarts, voor mijn dochter, samen met haar gespijbeld heb en dat het samenzijn in het café het hoogtepunt was van deze week? Ik zou het iedereen aanraden, (ja, ook jou Geert) spijbelen met iemand die je liefhebt. Je ziet dan als het ware het leven aan je voorbij trekken in plaats van dat je onderdeel bent van de waan van de dag. Het geeft een bepaalde rust, ook al moet je de tijd in de gaten houden zodat je ook niet de middag erbij gaat spijbelen, want voor je het weet bestel je bier. Anderhalf uur is ideaal. Mijn moeder deed het vroeger ook met mij, gingen we koffie drinken in de HEMA of V&D, terwijl ze mij had ziekgemeld.
Ik bedenk me net dat zo’n slotjesbeugel die mijn dochter heeft, jou ook niet zou misstaan. Het zou je puberale, rebelse trekjes nog meer benadrukken, nietwaar? Dan kun je nog steeds zeggen wat je wilt, terwijl je er ook nog eens charmant bij slist.
