Die kleine kan dus niet tegen te weinig slaap. Het is verbijsterend wat een invloed slaap heeft op je eigen welzijn en (nog belangrijker) die van anderen. Ik wilde hem af en toe vragen of hij ongesteld was geworden, maar ik hield me in, anders zou ik zijn zelfontbrandingsmechanisme in werking hebben gesteld.
We hebben een blue-tooth speaker meegenomen. De oudste draaide net Rolling Stones met Paint it Black. Het ontlokte me de opmerking dat ze een goede smaak had ontwikkeld. De jongste zei dat ‘goede smaak’ niet klopt, want smaak was een mening. Daar had hij wel een puntje. Toch is het leuk dat de jeugd zonder vooroordeel overal muziek vandaan haalt op de streamingdiensten en dat ze soms ook muziek waarderen die je zelf waardeert. Wij zaten in de jeugd toch meer gevangen in het keurslijf van de hitparade.
’s Middags gingen we wandelen in het bos achter ons. Na een half uur konden we weer terug vanwege de regen. De kleine had zijn skateboard mee, anders wilde hij niet. Hij kwam er al vrij snel achter dat het geen goed idee was, skaten in het bos. Zijn zus droeg uiteindelijk het board met zich mee. Hij mocht op de terugweg foto’s maken met een echte camera, waar hij gelukkig zoet mee was. Iets te zoet, want hij wilde niet stoppen.
Over muziek gesproken, bij de buren draaien ze nu Bob Marley en zo hard dat wij er met dichte deuren ook van mee kunnen genieten. De buurmeisjes, zelfde leeftijd als onze oudste, zingen soms hard mee.
Wat ik nog was vergeten te melden. Bij een huisje is het altijd een verrassing wat voor boeken ze in petto hebben. Deze keer zaten er maar liefst drie goeie bij. Ik had zelf ook boeken meegenomen maar de boeken van een huisje zijn veel spannender en verrassender dan van je voorspelbare zelf. Dit huisje had een fotoboek van glicee prints liggen met veel Noord-Nederlandse schilderijen erin en een boekje van Tom Lanoye. Voor de oudste is er een dik boek over een seksueel schandaal op een middelbare school. En er zijn nog twee van die romannetjes die je vroeger bij de kassa kon kopen van de supermarkt. Bouqetreeks of hoe mag het heten.
Vooral Tom Lanoye vond ik een aangename verrassing. Ik heb twee boeken van hem thuis die ik allebei nog steeds niet heb gelezen. Dat ga ik nu een beetje goedmaken, beloof ik mezelf.
Verder ook een prima huis. Één kanttekening; dat toiletpapier kan echt niet. Van gekleurde motiefjes erop ga ik al bijna over mijn nek, maar op dit toiletpapier staan blauwe puppy’s. Ja, erg hè? Van die hele schattige. Labrador denk ik. Als er nog een Voyager de lucht ingaat met The Beatles aan boord en dat soort dingen om de aliens te laten zien wat de mens zoal heeft voortgebracht dan kan wat mij betreft deze Labrador puppy wc-papier er aan toegevoegd worden zodat zij ook weten waar wij zoal onze billen mee afvegen. Man, wat zullen ze lachen, als ze gevoel voor humor hebben tenminste.
—
Vandaag, zondag, waren we op het strand. Het waaide hard en we zochten beschutting vlakbij de duinen. T. dook meteen de zee in met een bodyboard. Het water bleek lekker warm te zijn.
Mannen en vrouwen van middelbare leeftijd tuigden een baan op voor een soort van paardenrace bij de vloedlijn. Er werden ook luidsprekers geplaatst. Terwijl ik hele kunstzinnige foto’s maakte van zeewier klonk opeens een lied met de tekst: ‘Liefde is lekker, maar lekker is niet altijd liefde!’ Een waarheid als een koe. Als dat geen camp is dan weet ik het niet meer.
De rest van de middag was ik met een stuntvlieger in de weer die vaak crashte. Van het omhoogkijken kreeg je last van je nek, zeker toen ik erachter kwam dat ik me vergeten had in te smeren.
Dit stukje delen