Subtop

Het pijnlijke aan een subtopper te zijn, zoals ik, is dat je de top begrijpt. Zij pakken jouw halfbakken fantasieën op en doen er iets geweldigs mee. En wij dan stamelend: ja, ja, precies, dat bedoelde ik ook. Ik zou liegen als ik ze niet benijd.

Vanavond waag ik maar weer een poging met het inzicht dat als je een bepaalde leeftijd hebt bereikt, je soms een glas whisky afstaat van de waarheid. Whisky die ik trouwens kreeg voor mijn 50e verjaardag.

Dat inzicht verkreeg ik toen ik onderweg was naar de wc en ik bijna overstroomde van gedachten. Het gebeurt me wel vaker als ik schrijf, dat de onderbreking me het meeste oplevert.

Nu ik toch bezig ben. De waarheid, of waarde, heeft steeds vaker, heb ik gemerkt, te maken met het verstrijken van de tijd. Waarde ontstaat pas na verloop van tijd.

Daarover gesproken, er is niks beters als muziek die fluistert dat tijd niet bestaat. Dat je na het liedje wakker schrikt uit de geluksbeleving.

Liedjes zijn ruimteschepen. Hele grote.

Tijd wordt het allerbelangrijkst in het leven, na verloop van tijd. Degene die de tijd het langst kan verlengen, is de nieuwe Messias, daar ben ik van overtuigd geraakt in al die keren dat ik naar de wc liep vol van gedachten over de waarde, de zwaarte, de betekenis van het leven, tot nu toe. Pittig die whisky.

En dat wat de tijd het meest lijkt te vertragen, is (de) kunst.

Met tijd bedoel ik ook, om eerlijk te zijn, de tijd die ik niet meer heb, na mijn dood. De tijd na mij. Je weet dat het niet kan, toch zou ik graag contact maken vanuit deze tijd naar die tijd na mij. Dat mijn kinderen bijvoorbeeld deze alinea zouden lezen na mijn dood waarin ik zeg dat ik zelfs in mijn na-tijd nog immer van ze houd en dat ze dan moeten glimlachen, alsof ik ze weer een duwtje geef in de schommel.

Dat ik mag sterven in een tijdmasjien. En weer geboren mag worden.

Het leven is een ritje in de zweefmasjien, het gaat erom dat je weet naar je wie moet zwaaien bij het hek. Niks zo erg als het zwaaien naar een lege plek.

Dat ik nog maar lang mag meanderen.

Het is geen pretje, 50 worden. Er zit niks anders op dan zoveel mogelijk liefde te geven, nu het nog kan. U bent gewaarschuwd.

Nu maar hopen dat er niemand mee aan de haal gaat.

Dit stukje delen
Dit bericht is geplaatst in column met de tags , , , , , , . Bookmark de permalink.