Ongewis

Een beetje dichtregel
is een gedachte of redenatie
die buiten de dampkring geraakt,
een satelliet aan een elastiek in je denkmechaniek,
waar de woorden worstelen om de beste plek,
als botsautootjes in een vacuüm elementair,
en wiens zingeving je voor raadsels stelt,
zelfs voor de maker, als hij hem herleest,
jaren na dato, maar waarvan de waarheid
als een donderslag bij heldere hemel
zich ogenblikkelijk openbaart,

en met een beetje geluk ervaar je,
zij het kort,
precies op het moment van de knal,
dat je, met een vrije val
naar het verleden werd getransporteerd,
terwijl de redenatie ontstond na reflectie
op het heden
die voor je het weet
ten prooi valt
aan de grillen van de geest.

Zoals de gedachte van het begin.
En het herlezen.
En wat dat met je kan doen.
En eigenlijk alles wat hieraan vooraf ging.
En of het elastiek bijvoorbeeld nog moet knappen.
Of juist niet, dat het hele zaakje weer terugklapt op de aarde.
Samengebald.

De verkwikkende vrijheid van het ongewisse.

Dit stukje delen
Dit bericht is geplaatst in poëzie. Bookmark de permalink.