Ik stuitte per ongeluk op een artikel in het Parool over het matchingsysteem dat vorig jaar in Amsterdam werd gebruikt om de aanmeldingen op middelbare scholen te verbeteren. Voorheen werd er geloot bij teveel aanmeldingen op een populaire school.
De uitkomst was dat 1900 kinderen van de 7500 niet op hun favoriete school kwamen; dat is precies 25%. Daarvoor was dat zo’n 500, en dat is ongeveer 6%. Het systeem was ontworpen door wetenschappers van de VU. Je hoeft er echter niet voor doorgeleerd te hebben om te spreken van een faliekante mislukking, een debacle. Helemaal omdat er ook niet geruild mocht worden, tot woede van de ouders die een kort geding aanspanden.
De reactie van de voorzitter van de vereniging van Amsterdamse scholen, Drs. Betty van Nieuwenhuizen-van Hooff (zie foto), was merkwaardig. Zij vond de matching niet mislukt. De uitkomst was conform de verwachtingen. Ze hadden echter niet zo veel boze reacties verwacht van ouders wiens kinderen op een school van tweede keuze werden geplaatst. Een excuus was alleen te maken voor de uitvoering van het experiment, want die was niet op alle punten goed verlopen. Vandaar dat ze in het nieuwe schooljaar weer terugvallen op het oude systeem.
Merkwaardig dat de uitkomst (25% flinke ontevredenheid) conform de verwachting was, maar van Nieuwenhuizen had geen boze reacties verwacht, waarmee zij zelf aangaf dat de oorspronkelijke verwachting dus niet deugde. Het ging precies zo als ze dachten, alleen gebeurde er iets waar ze niet aan gedacht hadden. Heel vreemd.
Dit had deze voorzitter natuurlijk moeten zeggen:
“Ja, je kunt zeker spreken van een mislukking, het ging totaal anders dan we dachten. We hadden vooraf niet verwacht dat er zoveel boze reacties zouden komen van de ouders waarvan de kinderen op een 2e keuze school terecht kwamen. Dat hebben we onderschat. En ook dat er niet geruild mocht worden, bleek helemaal verkeerd uit te pakken. Uit nader onderzoek is gebleken dat meer dan 600 kinderen, toch een substantieel getal, dan wel tevreden waren geweest. Ouders voelden zich machteloos en dat mag nooit gebeuren. En nu ik toch zo bezig ben, ik wil bij deze ook de burgemeester Hans Gerritsen van Haaksbergen oproepen eindelijk zijn excuses aan te bieden voor het monstertruck drama. Die vergunning had nooit mogen worden afgegeven, zo zeggen experts en een onderzoekcommissie, dan moet je daar als burgemeester iets mee doen, namelijk nederig je nederlaag toegeven en afdruipen als een hond met de staart tussen de benen. Ja, ik kan me daar kwaad om maken. Bij ons zijn dan heel veel mensen, gezinnen gedupeerd, bij hem vielen er goddomme 3 doden. Dan ga je toch niet zeggen, ik had het de volgende keer net zo gedaan. Toen ik zijn kop op tv zag, dacht ik: Haal je domme harses toch een keer uit die onaantastbare ambtelijke wolk van je.
Prutser. Maar goed, zoiets zeg je natuurlijk niet.”
Dit stukje delen
