Vanochtend stond ik in de klas te keuvelen met een andere ouder. Opeens wurmde een kind zich tussen ons door en gaf een uitnodiging aan de dochter van degene waar ik mee praatte. Zowel het kind als de ouder reageerden nogal enthousiast. Er werd zelfs omhelst en gekust.
Mijn oogappel keek verschrikt, hij had geen kaartje voor haar. Er was een lichte blos op haar wangen zichtbaar geworden. Ze twijfelde tussen ‘wat leuk voor je en waarom krijg ik geen uitnodiging?’. Weekhartig als ik ben, moest ik even slikken.
Het leven is hard.
Dit stukje delen
