Ik zag laatst Dit wat het Nieuws en daarin kwam een paar keer de Klantenservice van Ziggo ter sprake. Terwijl ik in de lach schoot, dacht ik: misschien moet ik die ene anekdote toch een keer gaan opschrijven.
Het is op zich al opmerkelijk dat er na de actie van Youp van’t Hek in 2010 de sores van de klantenservices nog steeds actueel is. Anderzijds, tegenwoordig word je ook gebeld door een Klantenservice uit India om je te helpen met Microsoft problemen, ook al heb je, zoals ik, een Apple. De laatste keer dat zo’n gast me belde, zei hij:
“Hello, I’m mister Austin Powers from Microsoft and I’m calling because of a problem with your Microsoft computer, sir.” Tenminste, het leek op Austin Powers.
“Austin Powers, well that’s a surprise!”
“What? No. My name is Ashram Prouram (of iets in die geest) and I’m calling..”
“Yeah, that’s what I said, Austin Powers. Hé guys! (Ik schreeuwde erbij alsof ik een kamer vol vrienden op bezoek had), I’ve got Austin Powers on the line!
“O, fuck you asshole,” zei hij. Klik. Ik balde mijn vuist, dit was een nieuw record!
“Wie was dat papa?” vroeg mijn zoontje die had staan meeluisteren. Het kostte me ongeveer een half uur om hem die grap uit te leggen en toen was de lol er voor mij wel weer af.
Toen Ziggo nog UPC heette, belde ik ze een keer omdat mijn internet het al dagen niet deed. Ik legde de situatie uit en ik ging samen met de medewerker instellingen langs op mijn computer, waar natuurlijk niks aan mankeerde. Uiteindelijk vroeg hij mij wat voor modem ik had. Of ik even het serienummer op kon noemen. Wacht even zei ik, dat ding ligt ergens onder mijn buro.
Met gevaar voor eigen leven, baande ik me een weg door de snoerenspaghetti en stofnesten onder mijn buro. Ah, daar lag die. Ik pakte hem op en vroeg waar het nummer stond. Onderop, zei hij. Ik draaide het gevaarte om en dreunde het serienummer op.
“Dat kan niet,” zei de medewerker.
Ik stootte mijn hoofd uit ergernis.
“Auw. Hoe bedoel je, kan niet?!”
“Die modems zijn niet meer in gebruik, die zijn al jaren geleden vervangen.”
“Het staat er toch echt!”
“Dat kan niet.”
Ik stootte mijn hoofd nog een keer. Wat was dit voor bureaucraat?
Hetzelfde gebeurde me een tijdje geleden weer. De tv deed het niet meer, de mediabox in dit geval. Toen ik dat doorbelde, zei ik er bij: in de slaapkamer heb ik nog wel beeld.
“Dat kan niet,” zei de dame van Ziggo.
“Nee, echt waar,” zei ik.
“Wacht,” zei ze, “ik overleg even”. Even later: “Ik heb overlegd met mijn collega’s, maar het kan niet.”
Ik zegde het lidmaatschap op. Een paar weken daarna werd ik gebeld door Ziggo hoe mijn abonnement beviel. Ik zei: “Goed, die heb ik niet meer.”
Het zal u niet verbazen dat deze persoon mij alsnog weer een abonnement probeerde aan te smeren. Ik begon hard te lachen.
Dingen die niet kunnen, die kun je het beste maar weglachen, nietwaar?
Dit stukje delen
