Na de grot van Plato is er nu een nieuwe opgedoken, namelijk de grot van Tham Luang Nang Non. Omdat ik deze naam niet mocht kopiëren uit het nieuws van de NOS, moest ik hem een paar keer hardop herhalen zodat ik hem kon intypen. Ik wil u graag aanraden dat ook een paar keer te doen, zo mooi klinkt het en dan voelen de jongens zich misschien niet zo alleen daar in die grot.
U had het misschien al vernomen dat er een voetbalteam met 12 jonge tieners en hun begeleider van 25 het spoor bijster is geraakt in een immense grot onder een berg in het noorden van Thailand. Na 10 dagen werden ze opgespoord en bleken ze nog te leven. De kinderen redden wordt heel lastig omdat ze moeten duiken, terwijl ze niet eens kunnen zwemmen. Een professionele duiker deed er al 3 uur over om bij de plek te komen.
Ik volg deze nachtmerrie, in de hoop dat deze jongens snel het daglicht weer zullen zien. Het is ongelooflijk hoe dapper ze overkomen op de beelden die naar buiten zijn gebracht. Ik moest denken aan de keer dat ik met 12 man vastzat in een kleine lift en bijna bezweek van de paniek. We werden na amper 10 minuten al gered..
Vandaar mijn respect voor deze jongens en die arme begeleider van 25.
Tham Luang Nang Non. Je zou het zo bestellen bij de Thai. Sterker nog, ik denk dat ik het morgen zelf ga maken. Met extra citroengras.
Vandaag verscheen er een prachtig bericht, van een Chileense mijnwerker Omar Reygadas, die iets soortgelijks had meegemaakt. Hij zat met tientallen mijnwerkers een paar maanden vast onder de grond. Dit is wat hij zei om de jongens een hart onder de riem te steken:
“Help en steun elkaar en concentreer je op de hereniging met je familie.”
“.. blijf sterk en praat als je ziet dat iemand een zwak moment of twijfels heeft.”
“Bang zijn, is normaal. Daar hoef je je niet voor te schamen, want wij waren ook bang. Daarnaast huilden wij, allemaal volwassen mannen, veel.”
Pure poëzie toch? En zo onversneden. Niet van: Je hoeft niet bang te zijn, het komt wel goed. Of: Daarnaast huilden wij, allemaal volwassen mannen, af en toe.”
De laatste en niet de minste:
“We bleven in leven door elkaar te steunen en bij elkaar te blijven. We gaven elkaar advies als dat nodig was en wat ook belangrijk was: humor. We zongen veel, maakten grappen en deden vaak clownesk.”
Terwijl ik het las moest ik denken hoe de adviezen voor ondergronds eigenlijk net zo waardevol zijn voor bovengronds: praten, bij elkaar blijven, steunen, janken en lachen.
De grot is overal.
Omar Reygadas, 2010. Uit New York Times.
Dit stukje delen
