Europa

Denkend aan Europa
zie ik smalle gezichten
breed glimlachend
door oneindige
wandelgangen gaan,
rijen ontelbaar
kleine gesprekken
als erehagen
langs de kant staan;
en aan de gewelfde
einders groeien
legio machtsblokken
en troebele grenzen
tot een gedroomd geheel
de lucht is er ijl
de zon zorgvuldig
achter stof geblindeerd
en in alle lagen
wordt de kracht van’t Brussels bestuur
met zijn anonieme macht
utopisch gerespecteerd

Dit stukje delen
Dit bericht is geplaatst in poëzie. Bookmark de permalink.