Endjoy

We hebben een hamster begraven. Ze heette Joy.

Gisteravond kwamen tot de ontdekking dat het bakje met voer al een paar dagen onaangeroerd in de kooi stond. Met het licht van de iPhone scheen ik in het huisje, waar zij in een hele diep slaap bleek te liggen.

Ik vroeg me af wat de kinderen er van zouden vinden. Of ze moesten huilen.

De oudste reageerde redelijk nonchalant op de dood van het beestje waar zij de naam voor bedacht had. We zouden eerst eentje kopen, maar de verkoopster drukte ons op het hart dat we de moeder en dochter niet moesten scheiden. Zeg dan nog maar eens: nee hoor, we willen er maar eentje. Niet veel later bleek dat ze helemaal niet in één kooi konden leven en elkaar de tent uit bijten als je niet uitkijkt. Lang zouden ze niet leven, 1,5 jaar hooguit, wat geruststellend was, alleen gingen die van ons maar niet de pijp uit. Ze hadden het te goed waarschijnlijk.

Tim wist het ook al, zei Vera. Hij hoefde niet te huilen zei ze. Zullen we haar begraven, of in de vuilnisbak doen? vroeg ik. Begraven, zei ze.

Ik zag mijn zoontje niet veel later op school voor een rapportgesprek met de meester. Terwijl we wachtten, vroeg ik aan hem wat hij vond van de dood van Joy. Ja, zielig, zei hij. Ook hij wilde dat we haar gingen begraven.

We kunnen haar ook het raam uitgooien, zei ik. We lachten schamper. Ja, zei hij, dan gaan we dat filmen, vanaf de straat, in slow-motion. Ja, zei ik, en we noemen het filmpje Enjoy. Vond ik zelf wel een goeie woordgrap. Of Endjoy zei hij, The end of Joy. Soms denk ik dat een panel slimme mensen hem dit soort vondsten influistert puur en alleen om mij pootje te lichten. Ja, zei ik, nog in verbazing, dat is een mooie.

Na het eten begonnen we aan het ritueel. Ik maakte een grafkistje van een doosje Noors zalmfilet met schaar en plakband. I love You schreef Vera door de zalm heen. Alles voor Joy, schreef Tim in de bereidingswijze.

Ze wilden allebei wel zien hoe ik haar vanuit het huisje in het doosje zou leggen. Kijk, daar ligt ze, zei ik. Oww, zeiden ze. Onverwachts kwam er bij mij een brok in de keel, in plaats van bij mijn kinderen, toen ik dat beestje zo vredig zag liggen. Het stinkt, zei Tim.

Bij de boom in de binnentuin groef ik een ondiep gat en Tim legde het doosje erin. Willen jullie nog wat zeggen? Love you, zei Vera. Nog een héle prettige dood, zei Tim.

Ze renden allebei nog twee keer een liefdesrondje in de binnentuin en legden daarna een takje op het graf. Mooi gedaan jongens, zei ik.