Cocktail

Ik had al een tijd geen stukje geschreven. Talloze keren had ik een begin, maar ik begon er niet aan. Vandaag nam ik me voor echt een stukje te schrijven, in de bieb, met als inspiratiebron de Volkskrant die voor me ligt. Het werd een bruine kroeg. Het regende te hard en de brug bij de klimmuur is nog steeds niet klaar. Ik zou dan niet op tijd terug zijn om de kleine van school te halen. Vandaar. Het is er zo bruin dat ik de krant nauwelijks kan lezen.

Op de voorpagina was het al meteen raak. Bij het stuk over het dichtdraaien van de Groningse gaskraan stond: De op Gronings gas afgestelde CV-ketel brandt prima op de import-cocktail. Een zin waar ik als zinzoeker blij van werd. Naast de fraaie klankcombinaties heeft het ook een heel geruststellend karakter. Prima is trouwens sowieso een prachtig woord. Cocktail is weer een heel ander verhaal. Je kunt er flauwe grappen over maken, wat ik niet doe natuurlijk.

In het café ben ik omringd door hongerige toeristen die zich allemaal tegoed doen aan een stevig ontbijt. De bardame nam de bestellingen op van een tafeltje naast me. Bij de laatste persoon schoot ze twee keer van ergernis uit de slof. De toeristen bestelden namelijk één voor één een tosti, maar zeiden er niet bij wát voor één en met welk brood, zodat ze dus vier keer vroeg: Kaas, ham-kaas of kaas-tomaat!? En daarna: witbrood of bruinbrood?!

Ik las een paar pagina’s verder een stukje over een vrouwelijke Iraanse voetbalfan. In Iran mogen vrouwen het stadion niet in, ze hebben een permanent stadionverbod. Uit protest tegen de celstraf die zij had gekregen omdat ze wel een poging had gewaagd het stadion binnen te komen, ze was nu eenmaal een grote voetbalfan, stak ze zichzelf in brand. Ze overleefde het niet.

Wat? Het duizelde me. Ik had het waarschijnlijk verkeerd gelezen. Ik las het stuk nog een keer. Nee, het stond er echt.

Ongewild werd deze tragedie bij mij vermengd met het Nederlands elftal dat kortgeleden op fraaie wijze van Duitsland won en het plezier dat ik eraan beleefde.

En nu zie ik ook dat er twee keer sprake is van branden. Je zou er bijna een thema in zien.

Dat brengt mij op een ander punt, namelijk de overtocht over het IJ met het pontje die ik gister maakte. Bij het aanmeren aan de Noordkant zag ik een een lasser zitten op een verroeste buis boven het water. Hij stond op het punt om zijn lasboog te ontsteken. Ik kreeg ontzag voor hem. Hij straalde een al werk uit, alsof hij uit een propogandaposter was gerukt van de voormalige USSR.

Op de terugweg manoeuvreerde de pont zich achter een enorm vrachtschip, Jolanda genaamd. Terwijl het Centraal station achter het vrachtschip opdoemde, dreven alle zorgen even weg in dat aangezicht en vroeg ik me af of dit een begin zou kunnen zijn voor een stukje.