Mijn zoontje en ik gingen laatst een ijsje halen tegenover de molen in Oost. Bij de brug die de Czaar Peterstraat verbindt met de Sarphatistraat doen de stoplichten aan beide zijden het niet meer vanwege werkzaamheden en een tiental straatsergeanten regelt het verkeer met armgebaren en schelle fluitjes.
We gingen ontspannen met het ijsje op het bankje zitten aan de Sarphatistraat. Mijn gedachten gingen terug naar de man die T. en mij naar de overkant begeleidde. Het leek dat hij gebaarde ‘ga maar’ en ik deed een stap naar voren en werd bijna overreden door een scooter. ‘Ja,’ zei de man, ‘die gasten luisteren echt nooit. Je zou ze eigenlijk allemaal moeten afschieten met een 9 mm.’
Een lugubere opmerking die me ongewild deed denken aan Dirty Harry. Waarom was hij zo specifiek in die mm? Was hij in zijn vrije tijd een jager of was hij een ex-militair (millitair?). Sommige mensen verlangen naar draconische maatregelen om van een probleem af te zijn. Afschieten maar, zoals de damherten in de Kennemer duinen.
Terwijl we genoten van het schepijs, werd mijn aandacht getrokken door twee sergeanten. Degene achter het hek gaf aan dat het gebaar voor doorrijden niet goed was. Dat moest namelijk met de hand omhoog en dan hem steeds heen en weer bewegen alsof je lucht naar je toehaalde. De man op straat deed dit echter met de hand vlakbij zijn kont in achterwaartse beweging alsof hij een scheet wilde wegwaaien. Hij herhaalde steeds dat hij het zo geleerd had. De 9 mm man kwam erbij staan en stuurde degene aan wal weg en foeterde de andere uit omdat hij te langzaam werkte en veel te veel praatte.
De arme sergeant zei nog dat hij geen 20 meer was, maar 65. En dat de plek waar hij stond echt moeilijk was, wat ook zo was. Ik had met hem te doen.
T. en ik liepen een stukje terug om uit de schaduw te geraken en volgden de 9 mm man. Die ging bij de sergeanten langs en iedereen kreeg onderuit de zak. Kennelijk was het vandaag beoordelingsdag. Ik had met iedereen te doen.
De sergeant die nu vlakbij stond, gebruikte zijn armen met een flair alsof hij op Schiphol stond om vliegtuigen in goede banen te leiden. Kijk, zei ik tegen T., deze man doet het heel mooi. We bleven net zo lang naar deze stilist kijken tot het ijsje op was.
Je kon ook het menselijk tekort zien, want ondanks de goede wil was het kruispunt toch chaotisch te noemen. De mens kan niet op tegen de ingebakken techniek van groen, oranje en rood.
De man van 9 mm kwam mopperend terug van zijn beoordelingsgesprekken. Hij schudde voortdurend zijn hoofd.
Als ik de sergeanten was ging ik in staking. Zulk belangrijk en gevaarlijk werk doen, tegen een hongerloon, voor onze veiligheid en dan nog uitgekafferd worden ook.
Je zou die mensen een basisinkomen gunnen en een stoomcursus Marx.
Dit stukje delen
